Οι εταιρείες βασίζονται ολοένα και περισσότερο σε διαφορετικές, διεπιστημονικές ομάδες που συνδυάζουν τις συλλογικές ικανότητες γυναικών και ανδρών, ατόμων διαφορετικής πολιτιστικής κληρονομιάς, καθώς και νεότερων και μεγαλύτερων σε ηλικία εργαζομένων. Αλλά το να ρίχνεις απλώς ένα μείγμα ανθρώπων μαζί δεν εγγυάται υψηλές επιδόσεις. Aπαιτείται ηγεσία χωρίς αποκλεισμούς αλλά και ηγεσία που διασφαλίζει ότι όλα τα μέλη της ομάδας αισθάνονται ότι αντιμετωπίζονται με σεβασμό και δικαιοσύνη, ότι εκτιμώνται και αισθάνονται ότι ανήκουν κάπου.
Η συμμετοχικότητα δεν είναι απλώς ωραίο να υπάρχει στις ομάδες. Η έρευνά του HBR δείχνει ότι το inclusiveness ενισχύει άμεσα την απόδοση. Οι ομάδες με ηγέτες χωρίς αποκλεισμούς έχουν 17% περισσότερες πιθανότητες να έχουν υψηλή απόδοση, 20% περισσότερες πιθανότητες να λαμβάνουν αποφάσεις υψηλής ποιότητας. Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι μια βελτίωση κατά 10% στην αντίληψη της συμπερίληψης αυξάνει την προσέλευση στην εργασία κατά σχεδόν 1 ημέρα το χρόνο ανά εργαζόμενο, μειώνοντας το κόστος των αδειών.
Ποιες συγκεκριμένες δράσεις μπορούν να αναλάβουν οι ηγέτες για να είναι πιο συμμετοχικοί; Για να απαντηθεί το συγκεκριμένο ερώτημα, το Harvard Business Review διενήργησε έρευνα σε περισσότερους από 4.100 εργαζόμενους σχετικά με τη συμπερίληψη.
Από την έρευνα αυτή, η HBR εντόπισε 17 διακριτά σύνολα συμπεριφορών, τα οποία ομαδοπίησε σε έξι κατηγορίες (ή “χαρακτηριστικά”), οι οποίες είναι όλες εξίσου σημαντικές και αλληλοενισχυόμενες.
Τα αποτελέσματα τους είναι διαφωτιστικά.
Αυτά είναι τα έξι γνωρίσματα ή συμπεριφορές που βρήκε το HBR ότι διακρίνουν τους ηγέτες χωρίς αποκλεισμούς από τους υπόλοιπους ηγέτες:
Ορατή δέσμευση: Αμφισβητούν το status quo, θέτουν τους άλλους προ των ευθυνών τους και καθιστούν την ποικιλομορφία και την ένταξη προσωπική τους προτεραιότητα.
Ταπεινότητα: Είναι μετριοπαθείς όσον αφορά τις ικανότητές τους, παραδέχονται τα λάθη τους και δημιουργούν χώρο για να συνεισφέρουν οι άλλοι.
Επίγνωση της προκατάληψης: Δείχνουν επίγνωση των προσωπικών τυφλών σημείων καθώς και των ελαττωμάτων του συστήματος και εργάζονται σκληρά για να διασφαλίσουν την αξιοκρατία.
Περιέργεια για τους άλλους: Επιδεικνύουν ανοιχτή νοοτροπία και βαθιά περιέργεια για τους άλλους, ακούν χωρίς να κρίνουν και προσπαθούν με ενσυναίσθηση να κατανοήσουν τους γύρω τους.
Πολιτισμική νοημοσύνη: Είναι προσεκτικοί στην κουλτούρα των άλλων και προσαρμόζονται ανάλογα με τις ανάγκες.
Αποτελεσματική συνεργασία: Ενισχύουν τους άλλους, δίνουν προσοχή στην ποικιλομορφία της σκέψης και την ψυχολογική ασφάλεια και εστιάζουν στη συνοχή της ομάδας.
Αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να φαίνονται προφανή, παρόμοια με εκείνα που είναι σε γενικές γραμμές σημαντικά για την καλή ηγεσία. Όμως η διαφορά μεταξύ της αξιολόγησης και της ανάπτυξης της καλής ηγεσίας γενικά και της ηγεσίας χωρίς αποκλεισμούς ειδικότερα έγκειται σε τρεις συγκεκριμένες γνώσεις.
Συμπεριφορές ενός inclusive leader
Μοιράζεται προσωπικές αδυναμίες: Αυτός ο ηγέτης θα ρωτήσει ανοιχτά για πληροφορίες που δεν γνωρίζει. Επιδεικνύει έναν ταπεινό ανεπιτήδευτο τρόπο εργασίας. Αυτό διευκολύνει τους άλλους, επιτρέποντάς τους να μιλήσουν και να εκφράσουν τις απόψεις τους.
Μαθαίνει για τις πολιτισμικές διαφορές: Αυτός ο ηγέτης έχει αφιερώσει χρόνο για να μάθει κοινές λέξεις, ιδιωματισμούς, έθιμα, συμπάθειες/απεχθήσεις και τους πολιτιστικούς πυλώνες.
Αναγνωρίζει τα μέλη της ομάδας ως άτομα: Αυτός ο ηγέτης ηγείται μιας ομάδας άνω των 100 ατόμων και παρόλα αυτά απευθύνεται σε κάθε μέλος της ομάδας με το όνομά του, γνωρίζει τη ροή εργασίας που υποστηρίζουν και τη δουλειά που κάνουν.
Συμπεριφορές ενός λιγότερο inclusive leader
Εξουσιάζει τους άλλους: Αυτό περιορίζει την ικανότητα των γύρω του να συνεισφέρουν σε συναντήσεις ή να συμμετέχουν σε συζητήσεις.
Επιδεικνύει ευνοιοκρατία: Η εργασία ανατίθεται στα υψηλά ιστάμενα μέλη της ομάδας, δημιουργώντας μη βιώσιμο φόρτο εργασίας. Υπάρχει ανάγκη να δοθούν ευκαιρίες στα νεότερα μέλη της ομάδας να αποδείξουν την αξία τους.
Δίνει εκπτώσεις σε εναλλακτικές απόψεις: Αυτός ο ηγέτης μπορεί να έχει πολύ σταθερές ιδέες για συγκεκριμένα θέματα. Μερικές φορές είναι δύσκολο να περάσει μια εναλλακτική άποψη. Υπάρχει ο κίνδυνος η ομάδα του να συγκρατηθεί από το να προβάλλει νέες και εναλλακτικές απόψεις.
Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και σκόπιμη προσπάθεια για να δημιουργηθεί μια κουλτούρα χωρίς αποκλεισμούς, και αυτό ξεκινά με τους ηγέτες που δίνουν πολύ μεγαλύτερη προσοχή σε αυτά που λένε και κάνουν σε καθημερινή βάση και είναι διατεθειμένοι να κάνουν τις απαραίτητες προσαρμογές.
Ακολουθούν τέσσερις τρόποι για να ξεκινήσουν οι ηγέτες:
Γνωρίστε τη σκιά της ηγεσίας χωρίς αποκλεισμούς: Ζητήστε ανατροφοδότηση σχετικά με το αν σας θεωρούν ένα inclusive άτομο, ειδικά από ανθρώπους που είναι διαφορετικοί από εσάς. Αυτό θα σας βοηθήσει να δείτε τα blind spots σας, τα δυνατά σημεία και τους τομείς για βελτίωση. Θα σηματοδοτήσει επίσης ότι η πολυμορφία και η ένταξη είναι σημαντικές για εσάς. Ο προγραμματισμός τακτικών συναντήσεων ελέγχου με τα μέλη της ομάδας σας για να ρωτήσετε πώς μπορείτε να τους κάνετε να αισθάνονται πιο άνετα μπορεί να στείλει επίσης το μήνυμα.
Να είστε ορατοί και ομιλητικοί: Εξηγήστε καθαρά και πειστικά γιατί η ένταξη είναι σημαντική για εσάς προσωπικά και για την επιχείρηση ευρύτερα. Για παράδειγμα, μοιραστείτε τις προσωπικές σας ιστορίες σε δημόσια φόρουμ και συνέδρια.
Αναζητήστε σκόπιμα τη διαφορετικότητα: Δώστε την ευκαιρία σε άτομα που βρίσκονται στην στο δίκτυο σας να μιλήσουν, προσκαλέστε διαφορετικούς ανθρώπους και ενημερωθείτε από ένα ευρύτερο δίκτυο. Για παράδειγμα, αναζητήστε ευκαιρίες να συνεργαστείτε με διαλειτουργικές ή διεπιστημονικές ομάδες για να αξιοποιήσετε τις διαφορετικούς πόρους.
Ελέγξτε τον αντίκτυπό σας: Αναζητήστε ενδείξεις ότι έχετε θετικό αντίκτυπο. Αντιγράφουν οι άνθρωποι τα πρότυπα που έχετε θέσει; Μοιράζονται μαζί σας ιδέες για μια πιο ποικιλόμορφη ομάδα ανθρώπων; Συνεργάζονται οι άνθρωποι πιο αρμονικά; Ζητήστε από έναν έμπιστο συνάδελφο να σας δώσει ειλικρινή ανατροφοδότηση σχετικά με τους τομείς στους οποίους έχετε εργαστεί.
Υπάρχουν κι άλλα που πρέπει να μάθουμε για το πώς να γίνουμε πιο inclusive ηγέτες και να αξιοποιήσουμε τη δύναμη των διαφορετικών ομάδων, αλλά ένα πράγμα είναι σαφές: οι ηγέτες που ασκούν συνειδητά ηγεσία χωρίς αποκλεισμούς και αναπτύσσουν ενεργά τις ικανότητές τους θα δουν τα αποτελέσματα στην απόδοση των ομάδων τους.
